سعید ملک پور - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه یزد
سید حیدر میر فخرالدینی - عضو هیئت علمی دانشگاه یزد

نوآوری به مفهوم توانمندی ایجاد تغییرات در محصولات، خدمات، فرایندها و روش های موجود به عنوان یک الزام و ضرورت باید در فرایندهای سازمانی، برنامه ریزی، تجزیه و تحلیل، تولید و ارائه کالاها و خدمات ....در همه سطوح مورد توجه قرار گیرد تا بقا و ادامه حیات این سازمان ها در جوامع دانش محور تضمین گردد. همچنین تکمیل دانش جدید محصول و خدمات جدید را نیز نوآوری می نامند. یکی از نتایج نوآوری ارزش آفرینی و افزایش کارآیی است و بنابراین رشد تجارت را رقم خواهد زد. همین جرقه ای است که سازمان ها و افراد را به حرکت رو به جلو بیا بالا سوق می دهد. بایستی منابع انسانی سازمان که عمده ترین منبع توسعه نوآوری در سازمان می باشند، در کلیه سطوح به این باور برسند که اصولاً بقای سازمان در دنیای رقابتی در بازارهای پیچیده داخلی و بین المللی امروز، منوط به خلاقیت و نوآوری همگانی بوده و همه نیروها باید در جهت ایجاد نوآوری و خلاقیت در سازمان فعالیت نمایند. برای ایجاد و تداوم نوآوری و شکوفایی در سازمان بایستی عادت به تفکر را در کارکنان، کارشناسان و مدیران ایجاد کرد. وقتی تفکر و اندیشه در راستای مأموریت و اهداف سازمان به صورت عادت روزمره درآید، مجموعه کارکنان یک سازمان به دنبال شکوفایی و ارتقای سازمان مربوط خواهند بود. این تفکر به صورت یک فرهنگ سازمانی در لایه های مختلف سازمان رسوخ کرده و در اجرای استراتژی تاثیر کلی و دائمی می گذارد. سازمان های موفق، سازمان هایی هستند که مدیران، کارشناسان و کارکنان آن بر اساس استراتژی سازمان همواره در یک رقابت پویا به دنبال نوآوری و خلاقیت باشند و تفکر در نیروهای سازمان به صورت یک عادت و وظیفه سازمانی تلقی گردد. در این راستا تحقیق حاضر قصد دارد تا راه های پیشبرد خلاقیت در سازمان ها را ضمن شناسایی موانع آن مورد بررسی قرار دهد.

خلاقیت، سازمان های خلاق و نوآور، اهمیت خلاقیت، تکنیک های تقویت خلاقیت، موانع مؤثر در نوآوری و خلاقیت