بررسی نقش کارکنان دانش محور سازمان های یادگیرنده در توسعه پایدار

در عصر تبلور تکنولوژی و ارتباطات مدیریت کارکنان و سازمان های دانایی محور متفاوت از اداره آن ها در سازمان های بوروکراتیک و ماشینی خواهد بود . نیروی انسانی سازمان های دانایی محور که به دانش گر معروفند اغلب می توانند به طور هم زمان روی چند پروژه کار کند و می داند وقت خود را چگونه به آن ها اختصاص دهد. آن ها می توانند نتایج تلاش های خود را از طریق عوامل نرم مانند هوش هیجانی و اعتماد، بسیار بیشتر نمایند. انتقال و به اشتراک گذاشتن دانش و یادگیری فعال از وظایف کارگر را به دانش به حساب می آید. این تفاوت ها، باعث شده است مدیران سازمان های دانایی محور، توجه خاصی را به نحوه اداره دانش در آن معطوف نماید و اداره آن ها جزء اهداف اصلی سازمان قرار گیرد. مدیران این سازمان ها، باید سیستم های ارتباط و پاداش را متفاوت از سازمان های ماشینی تأیید نمایند و تلاش کند خودگردانی، شبکه دانش و سلسله مراتب را با هم متناسب سازد. دانش گرانه استقلال طلب کند و به کیفیت کار می اندیشد. آن ها صاحب دانش کدگذاری شده هستند که تقی کردن آن مشکل است. این کارکنان از ویژگی ها و نیازمندی های خاصی برخوردار هستند و رضایت شغلی در آن ها متفاوت از سایر کارکنان حاصل می شود. در این پژوهش، ضمن توصیف برخی از صفات و ویژگی های دانشوران جهت معرفی بیشتر این کارکنان، الزامات شغلی، انتظارات شان .

Keywords:

یادگیری سازمانی , سازمان های یادگیرنده , کارکنان دانش محور