مهراله ریکی - هیئت علمی دانشگاه پیام نور

تعیین ساختار سرمایه به سینه و انتخاب ترکیب مناسبی از بین روش های تأمین مالی که منجر به بهبود عملکرد شرکت و افزایش ثروت سهامداران گردد همواره یکی از دغدغه های اصلی مدیران شرکت ها بوده است. می توان گفت یکی از راه های کاهش تضاد منافع بین مالکان و مدیران استفاده از ساختار سرمایه به دین این است که از یک سو باعث افزایش ارزش و بهبود عملکرد شده و در از سویی دیگر، هزینه منابع تأمین مالی را نیز به حداقل ممکن کاهش می دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین ساختار سرمایه و ارزش افزوده اقتصادی به عنوان معیار قابل اتکا برای ارزیابی عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. در راستای این هدف نمونه گیری شامل 151 شرکت از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طی سال های 1٬392 - 1٬388 انتخاب شدند. به منظور آزمون فرضیه ها از روش رگرسیون چند متغیره با به کارگیری داده های تابلویی استفاده شد و معنادار بودن آن ها با استفاده از آماره t و F سرگرفته. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان می دهد که در صد کل شرکت های بورس رابطه مثبت و معناداری بین ساختار سرمایه و عملکرد شرکت ها وجود دارد اما این رابطه در سطح هر صنعت به نوع صنعت بستگی دارد. در صنایع خود را و ساخت قطعات، محصولات شیمیایی و کاشی و سرامیک رابطه مثبت، در صنایع مواد و محصولات دارویی رابطه منفی و در صنایع سیمان و فلزات اساسی رابطه ای وجود ندارد.

ارزش افزوده اقتصادی، ساختار سرمایه، عملکرد شرکت، داده های تابلویی