قاسم بهداروندی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر
کاوه رستم پور - دکتری معماری- عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شوشتر

با نگاهی به عناصر اقلیمی مورد استفاده در مناطق گرم و نیمه مرطوب و دقت در ساختار و نحوه عملکرد آنها به تنوع ونبوغ معماری آنها پی می بریم که بیان گر درک فضا و استفاده بهینه از عرصه های موجودبوده است. شوادان ها ازاینگونه عناصر هستند که در شهرهای شوشتر و دزفول وجود دارد و تا کنون نیز مورد استفاده قرار می گیرند. با رفتن به عمق حدود 6 متر از سطح زمین معماران اقدام به ایجاد فضایی خلاقانه و در خور انسان نموده اند که به آن شوادان می گویند. شوادان ها دارای کاربری چند بعدی بوده و در تعاملات اجتماعی ، فرهنگی و مذهبی نقش بسزایی را ایفا میکردند. در شوشتر شوادان هایی وجود داشته که جهت مراسم مذهبی( شوادان حسینیه شیخ، شوادان خانه قصاب و...) مورد استفاده قرار می گرفتند. شوادان با قرارگیری در دل زمین و احساس آرامش روحی و ذهنی منطقه آسایش و دماییدر حدود 18 تا 23 درجه را برای کاربران خود مهیا می نمود. تحقیق فوق برگرفته از برداشت های عینی و میدانی خانه های شوشتر صورت گرفته و در این نوشتار سعی بر آن شده است تا ضمن معرفی عملکرد شوادان، در خصوص ساختار و نحوه شکل گیری آن و ارتباطات اقلیمی با دیگر فضاهای خانه، آن را به عنوان الگوی مناسب اقلیمی جهت ایجاد منطقه آسایش معرفی نمایم و با بهره گرفتن از ویژگیهای آن به الگویی پایدار در معماری امروزی دست یابیم

شوادان، اقلیم، منطقه آسایش ، الگوی پایدار