محمد بافقی زاده - استادیار، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، ایران
عبدالنبی شریفی - استادیار، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، ایران
خلف عنافجه - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور، ایران

توسعه پایدار بی شک پروژهای است آرمانی که اگر به یک فرآیند جهانی تبدیل نشود، ناپایداری در ابعاد مختلفش ،حیات را تحت فشار خود نگاه خواهد داشت. در جهانی که نمود فضائی تمدن و پیشرفت در شهرها تبلور پیدا کرده، ارزیابی وسنجش سطوح توسعه پایدار بیشک میتواند شروعی مناسب جهت ورود به فرآیند آرمانی توسعه پایدار تلقی شود. توسعه پایدار در بعد کالبدی خود در شهرها میبایست با کاربری اراضی و شاخصهای مرتبط با آن ارزیابی گردد. از آنجا که هسته و قلب برنامهریزی شهری برنامهریزی کاربری اراضی به حساب میآید، در این مقاله که با هدف سنجش سطح توسعه پایدارکلانشهر اهواز نگاشته شده با استفاده از دو تکنیک Z-SCOURE و رتبهبندی تجمعی ساده ) SAR ( به رتبهبندی مناطق هفتگانه کلانشهر اهواز از حیث میزان دسترسی به سطح توسعه پایدار کاربری اراضی شهری )مقایسه درون گروهی( اقدام شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که منطقه 3 کلانشهر اهواز رتبه برتر و نخست را در میان سایر مناطق دارا میباشد ولی در کل پایداری سطوح کاربری اراضی در سطح پائینی قرار دارند

توسعهی پایدار، رتبهبندی تجمعی ساده، Z-SCOURE ، کاربری اراضی، کلانشهر اهواز