چالشهای جامعه ایران از منظر جغرافیای سیاسی

وقتی تنش های درون یک کشور در سطح ملی توسعه نیابد و فقط در نواحی خاص از سرزمین استمرار یابد نوعی احساس منطقه گرایی در مقابل ملی گرایی در میان مردم آن ناحیه ایجاد می شود که گاه منجر به تقویت مرکزگریزی می شود و در نتیجه یکپارچگی ملی را دچار آسیب می کند. در کشورهایتوسعه یافته که احساس منطقه گرایی به کم رنگ ترین حد خود رسیده است آنچه سبب تهدید دولت ها می شود وجود حفره های دولت است که در آن تبهکاریسازمان یافته بدون تعصب به هویت محلی یا مکانی،موجودیت دولت را مورد چالش قرار می دهد. این حفره ها می تواند از نوع اجتماعی ،فرهنگی یا اقتصادیباشد.عمده ترین حفره های دولت در ایران عبارتند از: توزیع موارد مخدر، رشد بی قانونی، توسعه تبهکاری وتهدید سلامت جامعه، مهاجرت های غیر قانونی، کانون های تصمیم گیری سیاسی بر علیه حکومت و چالشگران ساختار حکومتی، دولت ها برای مقابله با این حفره ها رویه های مشترک و گاه نیز رویه های منحصر به فرد دارند. دولت ایران نیز از به کار بردن این رویه ها مستثنی نیست در مقابل حفره های سیاسی دولت ها به شدت حساس اند و هر ساله بودجه های کلانی رابرای انهدام حفره های سیاسی به کار می گیرند در شناسایی و انهدام حفرهای اجتماعی دولتها حساسیت کمتری دارند چرا که وجود این حفره ها تهدیدی برایحاکمیت نیست حفره های اقتصادی گاه توسط اجزاء عناصری از دولت ها ایجاد می شود و گاه نیز دولتها برای تداوم پایه های حاکمیت خود آنها را منهدم می کنند و بالاخره حفره های فرهنگی که در مواردی منجر به استمرار حکومت می شود و با چشم پوشی دولتها این حفره ها استمرار می یابند در این مقاله حفره های دولت به طور عام و حفره های دولت در ایران به طور خاص مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

حفره دولت , حفره سیاسی , حفره فرهنگی , حفره اجتماعی