اثار استرس مزمن شنای اجباری با تعداد جلسات مختلف بر مرحله اینتر فاز و قسمت پایانی فاز 2 در ازمون فرمالین

مقدمه: استرس آثار دوگانه ای را به آستانه درد و رفتار افراد متعاقب درد ایفا می نماید. استرس حاد سبب بی دردی می شود در حالی که استرس های مزمن در جوندگان باعث پر دردی می شوند. ازمون فرمالین به عنوان مدل درد التهابی دارای سه مرحله می باشد که آثار استرس مزمن شنا با تعداد جلسات مختلف،در مراحل مختلف این آزمون، هنوز ناشناخته باقی مانده است. لذا هدف این مطالعه بررسی آثار استرس مکرر شنا در تعداد جلسات مختلف پس از ایجاد درد به روش تزریق فرمالین در موش صحرایی نژاد ویستار می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه، از آزمون فرمالین (50 میکرولیتر فرمالین 2% ) برای ارزیابی آثار استرس مزمن شنا در تعداد جلسات مختلف روی پاسخ به درد استفاده شد. حیوانات در مدت زمان شش دقیقه در روز در گروه های جداگانه و به تعداد روزهای 3 یا 5 و یا 10 روزه تحت استرس شنا تزریق فرمالین به پنجه عقبی انجام شد و رفتارهای دردی مشاهده و ثبت گردید. نتایج: استرس و تعداد جلسات سه روزه در مدت زمانی شش دقیقه بر فاز یک،اینتر فاز و ابتدای فاز 2 بی تأثیر بوده و فقط در مرحله پایانی فاز دو مؤثر است.این افزایش به صورت وابسته به تعداد جلسات استرس تفاوت معناداری نمی کند در حالی که استرس مزمن در جلسات پنج و 10 روز هم در مرحله پایانی فاز دو و هم در مرحله اینتر فاز موثر است به صورتی که در هر دو مرحله اینتر فاز و پایانی فاز 2 افزایش می یابد و این افزایش وابسته به افزایش زمان استرس در هر جلسه نمی باشد. نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که استرس شنای مزمن در تعداد جلسات 3، 5، 10 روز سبب طولانی شدن رفتارهای درد شده است و افزایش تعداد جلسات و رفتارهای درد در مرحله اینتر فاز تأثیر معنی داری داشت که می تواند ناشی از اثری طولانی مدت بر مکانیسم های طبیعی درد در این مرحله باشد.

Keywords:

ازمون فرمالین , استرس مزمن شنا , موش های صحرایی , پر دردی