مقایسه سه شیوه مختلف تمرین موازی بر سطوح پلاسمایی کمرین، مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند

مقدمه: تمرین ترکیبی به علت اختصاصی بودن اثرات تمرین، برای عملکرد بدنی مطلوب و سلامتی در افراد سالمند توصیه شده است. هدف پژوهش حاضر مقایسه سه شیوه مختلف تمرین موازی بر سطح پلاسمایی کمرین، مقاومت به انسولین و عملکرد جسمانی زنان سالمند بود. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه تجربی بود که در آن 40 زن سالمند به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به 4 گروه تمرین مقاومتی- استقامتی ( 10 نفر)، تمرین استقامتی- مقاومتی ( 9 نفر)، تمرین اینتروال ( 12 نفر) و کنترل ( 9 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی 8 هفته و هر هفته سه جلسه تمرین داشتند. از آزمون تی تست و واریانس یک طرفه جهت مقایسه میانگین متغیرها استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان داد که در گروه های تجربی پس از هشت هفته تمرین مقادیر کمرین ( p=0/300) انسولین (p=0/72) و گلوکز ناشتا (p=0/09) مقاومت به انسولین (p=0/69) درصد چربی (p=0/08) و WHR و (p=0/55) تغییر معنی داری پیدا نکرد اما کاهش معنی داری در وزن (p=0/017) و BMI و (p=0/023) مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه به نظر می رسد آرایش و ترتیب تمرین ترکیبی سازگاری های متابولیکی و کمرین را تحت تأثیر قرار نمی دهد اما هر سه نوع تمرین می توانند منجر به تغییرات متفاوتی نسبت به قبل از دوره تمرین شوند.

Keywords:

تمرین موازی , کمرین , مقاومت به انسولین , زنان سالمند