تاثیر درمان مبتنی بر رویکرد دلبستگی کودک محور بر علایم افسردگی و کیفیت دلبستگی پسران مقطع ابتدایی

این پژوهش با هدف اثربخشی درمان مبتنی بررویکرد دلبستگی کودک محور برمیزان علایم افسردگی و کیفیت دلبستگی دانش آموزان پسرمقطع ابتدایی انجام شد پژوهش ازنوع شبه ازمایشی و با گروه ازمایش و گواه بود جامعه اماری همه پسران پایه چهارم و پنجم شهراصفهان درسال 1390 بودند نمونهمورد بررسی دراین پژوهش 30دانش اموز پسرافسرده کلاس چهارم و پنجم دبستان بود که براساس نمونه گیری تصادفیچندمرحله ای انتخاب و بصورت تصادفی درگروه های ازمایش و گواه قرارگرفتند به منظور سنجش میزان افسردگی کودکان ازپرسشنامه افسردگی کودکان cdi کواکس 1981 و به منظور سنجش میزان دلبستگی کودکان ازپرسشنامه کیفیت دلبستگی به والدین و همسالان فرم تجدید نظر شده برای کودکان PPA-Rگالون و رابینسون 2005 استفاده شد مداخله شامل 6جلسه بود که براساس درمان مبتنی بردلبستگی کودک محور تدوین شده بود و برروی گروه ازمایش اجرا شد درحالیکه گروه گواه هیچ مداخله را یدریافت نکردند نتایج امار توصیفی و ت حلیل کواریانس نشان داد که درمان دلبستگی کودک محور به طور معناداری موجب کاهش افسردگی و ابعادآن مشکلات بین فردی ناکارامدی فقدان لذت خلق منفی عزت نفس منفی p<0/05 وهمچنین افزایش کیفیت دلبستگی و ابعاد آن اعتماد، ارتباط ازخود بیگانگی p<0/05 درگروه ازمایش گردید

Keywords:

افسردگی کودکان , کیفیت دلبستگی , درمان مبتنی بررویکرد دلبستگی کودک محور