اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله بر استرس و سبک فرزندپروری والدین

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثربخشی آموزش مهارت حل مسأله بر کاهش استرس های والدینی و سبک فرزندپروری آنا ن است. روش پژوهش شبه تجربی با طرح پی شآزمون پس آزمون تک گروهی است. جامعه آماری را والدین دان شآموزان مدارسغیرانتفاعی شهر تهران تشکیل می دادند که از بین آنها والدین 33 دانش آموز به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه میزان استرس های والدین (شکوهی یکتا و پرند ، 1386ب) و روش های فرزندپروری (شکوهی یکتا و پرند، 1386 ) بودند. والدین در کارگاههای آموزشی تربیت کودک اندیشمند شرکت کردند. والدین در این کارگاهها در زمین ه استفاده از روش حلمسأله برای تغییر فرایند شناختی خود در رویارویی با رفتارهای چالش برانگیز کودکان و واکنش مناسب نسبت به رفتار کودکان خود آموزش دیدند. کارگاهها به مدت 10 جلسه دوساعته و یکروز در هفته برگزار می شدند. از والدین توسط پرسشنامه ها قبل از شروع کارگاه، پیش آزمون و همچنین در پایان دور ه آموزشی پس آزمون گرفته شد . نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری P<0/05 ،η2=0/55 نشان داد که آموزش در بهبود 3 مؤلفه تنبیه و توبیخ، توصیه بدون توضیح و حل مسأله ت أثیر معناداری داشته است. لذا می توان نتیجه گرفت که از آموزش حل مس أله بهوالدین به عنوان شیوه ای برای بهبود روش های تربیتی آنان در تربیت کودکان می توان استفاده کرد

Keywords:

استرس والدینی , سبک فرزندپروری , مهارت های حل مسأله