حسین سوری - مربی، گروه روا نشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش معنادرمانی گروهی بر ناامیدی و پرخاشگری دان ش آموزان پسر دبیرستان انجام شده است. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش همهدانش آموزان پسر دبیرستان ها ی شهر بروجرد در سال تحص یلی 94 1393 بودند . ابزار پژوهش پرسشنام ه ناامیدی بک (بک، 1988 ) و پرسشنامه پرخاشگری اهواز (زاهدی فر، نجاریان وشکرکن، 1379 ) بود. 30 نفر با نمرات بالای ناامیدی در پرسشنامه ناامیدی بک و پرسشنامه پرخاشگری اهواز به صورت تصادف ی انتخاب و در دو گروه آزمایش ( 15 نفر) و گروه گواه ( 15 نفر )قرار گرفتند. گروه آزمایش در جلسات معنادرمانی شرکت کرد . و پس آزمون بعد از دو هفته بر روی هر دو گروه انجام گرفت . داده ها با استفاده از روش تحلی ل واری انس چندمتغیری تجزی ه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که در مقیاس های ناامیدی و پرخاشگری بین گروه آزمایش و گواه در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری وجود داردP<0/001 نتایج بیانگر این است که معنادرمانی گروهی می تواند نومیدی و پرخاشگری را در دانش آموزان دبیرستانی پسر کاهش دهد

معنادرمانی گروهی، ناامیدی، پرخاشگری،دانش آموزان