بررسی نقش میانجی گروه اندیشی بین دو متغیر انسجام گروهی و عملکرد گروه(مورد مطالعه:تشکل های دانشجویی دانشگاه فردوسی مشهد)

گروه اندیشی و انسجام گروهی از مهم ترین ابعاد در مطالعه پویایی های گروهی می باشند.این مطالعه بر آن بود تا نحوه تعامل دو متغیر گروه اندیشی و انسجام گروهی را بر عملکرد گروه ها(تصمیم گیری ناموثر)مورد بررسی قرار دهد. جامعه مورد بررسی گروه های دانشجویی در قالب سه تشکل دانشجویی،بسیج،جامعه اسلامی و انجمن اسلامی می باشد. تعداد 14 گروه از دانشکده های مختلف در قالب تشکل های سه گانه به روش غیر احتمالی هدفمند در این مطالعه شرکت کردند که جمع اعضای این گروه ها 110نفر می باشد،نمونه آماری را تشکیل داد.از پرسشنامه استاندارد جی ای ای برای سنجش گروه اندیشی،انسجام و عملکرد گروهی استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که همبستگی مثبتب بین همه متغیرهای گروه اندیشی،انسجام و تصمیم گیری ناموثر وجود دارد. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که در تشکل های دانشجویی انسجام بالای گروهی منجر به افزایش گروه اندیشی می شود و گروه اندیشی نیز باعث کاهش عملکرد یا افزایش تصمیم گیری ناموثر شده است.

Keywords:

گروه اندیشی , انسجام گروهی , تصمیم گیری ناموثر , پویایی های گروهی , تشکل های دانشجویی