رحیم فردیان - دانش آموخته کارشناسی مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه ارومیه
صلاح محمدپور - دانش آموخته کارشناسی ارشد آموزش و پرورش تطبیقی، دانشگاه علامه طباطبائی تهران

قاچاق و سوء مصرف مواد مخدر و الکل، مشکل بزرگی است که در همه جوامع به طور عمیقی ریشه دوانیده است )- Rice, Kelman, Miller & Dunmeyer- ) 1990همه ما تحت تاثیر آثار اعتیاد هستیم، اگر چه به طور مستقیم با آن در تماس قرار نگیریم. این امر، جوامع و شیوه زندگی ما را دستخوش تغییر و تحول جدی کرده است و گسترش آن در بین فرزندان ما، لطمه شدیدی به آینده ما وارد می کند) طارمیان و همکاران،1382 (. در سال های اخیر، راهبردهایی مثل جلوگیری از تهیه و توضیع مواد با توسل به قانون و درمان وبازتوانی افراد مبتلا، در خصوص پیشگیری از مشکلات ناشی از مصرف مواد مخدر و الکل مورد بررسی قرارگرفته است. با این همه در طی بیست سال گذشته شایع ترین روش، آموزش و آشنایی با مواد مخدر در سطح مدارس بوده است. هدف چنین برنامه هایی این بوده است که با آموزش خطرات ناشی از مصرف مواد مخدر،نوجوانان را در آسیب پذیرترین دوره رشد خود از شروع به مصرف مواد مخدر و الکل باز دارند. با این حال ذکرچند نکته حائز اهمیت است:-1 صرفا ارائه اطلاعات در مورد خطرات مواد مخدر یا تاثیری بر مصرف این مواد توسط دانش آموزان ندارد و یاتاثیر آنها کم است.-2 رویکردهای کوتاه مدت ناکارامد هستند و لازم است برنامه های مستمر و گسترده تدارک دیده شود.-3 برنامه هایی مؤثر هستند که در دانش آموزان مهارت های مقاومت در برابر وسوسه ها و فشارهای دیگران آموزش داده می شود. با این حال اثر این گونه برنامه ها به طور معمول پس از 2 یا 3 سال از بین می رود.-4 برنامه های پیشگیرانه در سطح مدارس، زمانی آثار پایدارتری بر خودداری از مصرف مواد مخدر والکل توسط نوجوانان خواهند داشت که یا همراه با جلسات تقویتی و مکمل باشند، یا به گونه ای گسترش یابند که والدین، رسانه های ارتباط جمعی و نیز جامعه را در جهت شکل دهی هنجارهای ضد سوء مصرف مواد مخدر تشویق و ترغیب کنند.

برنامه درسی، آسیب های اجتماعی، قاچاق، مشروبات الکلی