فرزانه رحیمی گوهرگان

این مقاله به عنوان گزارشی از یافته های یک پژوهش گسترده، درصدد است رابطه متغیرهای فیزیکی کلاس درس را با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار دهد. به منظور انجام پژوهش، 12کلاس سوم به صورت تصادفی طبقه ای و 310 دانش اموز و معلمان این کلاس ها از مدارس ابتدایی شهرستان باشت انتخاب شدند. روش مورد استفاده در این پژوهش کمی و کیفی بوده و ابزار جمع اوری داده ها، فرم های پرسشنامه، مشاهده و آزمون پیشرفت تحصیلی بوده است. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش، با استفاده از نرم افزار آماریSPSS صورت گرفته است. نتایج نشان داد که اگر چه رابطه معناداری بین متغیرهای فیزیکی و پیشرفت تحصیلی دانش اموزان وجود ندارد، ولی این متغیرها بر نگرش معلم تاثیر گذار است و نگرش معلم نیز پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار می دهد. همچنین مشخص شد که فضاهای آموزشی مدارس کنونی ما با ویژگی های روانی کودکان و نوجوانان سازگار نیست. بنابراین، لازم است در این رابطه اصلاحات لازم به عمل آید. متغیرهای فیزیکی حتی اگر بر پیشرفت تحصیلی دانش آموز نیز هیچ تاثیری نداشته باشدف باید به خاطر حفظ سلامت بهداشت و امنیت روانی آنان مورد توجه قرار گیرند.

متغیرهای فیزیکی، پیشرفت تحصیلی، دانش آموزان