بهرنگ اسماعیلی شاد - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد، گروه مدیریت آموزشی،

برای نظریه پردازی در سازمان، دو رویکرد عمده را می توان نام برد: رویکرد متعارف و رویکرد چندسطحی. رویکرد متعارف در نظریه پردازی سازمان، یا به سطح خرد توجه می کند و یا به سطح کلان و قادر نیست هم زمان تحلیل خرد-کلان از پدیده های سازمانی داشته باشد درحالی که پدیده های سازمانی، چندسطحی است. با مشاهده ناتوانی دیدگاه های خرد و کلان در تبیین پدیده های سازمانی، محققان ترغیب شده اند که از دامهای مفهومی و روش شناختی که تحقیقات سازمانی را در بر گرفته اند، اجتناب نمایند.رویکرد چند سطحی در مطالعات سازمانی سبب دستیابی به یک تصویر غنی تر و عمیق تر از زندگی سازمانی است که تأثیر بافت سازمان بر فعالیتها و ادراک افراد و همچنین تأثیر فعالیتها و ادراک افراد بر بافت سازمان را مشخص می کند. تئوریهای چند سطحی، هم افزایی و سنتزهای موردنیاز در علوم انسانی را ایجاد می کند. هدف نوشتار حاضر،بررسی مبانی معرفت شناختی رویکرد چند سطحی و اهمیتکاربست آن در مطالعه رفتار اجتماعی در سازمان می باشد

رویکرد چند سطحی، رفتار اجتماعی، سازمان