زینب عرب - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه پیام نور تهران جنوب

هدف مقاله حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی و خودکارآمدی در پیش بینی میزان شادکامی دانش آموزان دختر پایه اول دبیرستان شهرستان گالیکش می باشد . پژوهش به شیوه توصیفی (همبستگی) انجام شد . جامعه آماری پژوهش شاملدانش آموزان دختر پایه اول متوسطه دوم به تعداد 310نفر بود . نمونه آماری پژوهش بر اساس فرمول کوکران 171نفر برآورده شده است . روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چند مرحله ای می باشد . جمع آوری داده ها و اطلاعات از طریق پرسشنامه هوش هیجانی سیبر یا شیرینگ ( )1999و خودکارآمدی شرر و شادکامی آکسفورد ( )1989صورت گرفت . برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spssآزمون کولموگروف ـ اسمیرنوف جهت بررسی نرمال بودن دادهها و شاخص های آمار استنباطی از جمله ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیری و تحلیل واریانس استفاده شد . نتایج نشان داد بین هوش هیجانی و شادکامی رابطه معنادار وجود دارد . همچنین بین خودکارآمدی و شادکامی رابطه معنادار وجود دارد که باافزایش و کاهش خودکارآمدی میزان شادکامی افزایش ویا کاهش مییابد . نتایج حاصل از رگرسیون نشان داد که بین متغیرهای هوش هیجانی ، خودکارآمدی و شادکامی دانش آموزان رابطه خطی وجود دارد و خودکارآمدی قدرت پیشبینی و تبیین شادکامی دانش آموزان را دارا می باشد

هوش هیجانی ، خودکارآمدی ، شادکامی ، مقطع متوسطه