محمد جوکار - کارشناسی ارشد حسابداری و مدرس گروه حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ازنا
بهاره سبزی - دانش آموخته رشته حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ازنا

در اقتصاد دانش محور، از سرمایه فکری به منظور ایجاد ارزش برای سازمان استفاده می شود. امروزه شاهد رشد سرمایه های فکری، به عنوان یک ابزار مؤثر برای افزایش رقابت شرکت ها هستیم و این امر موجب افزایش اهمیت سرمایه فکری به عنوان مقوله ای پژوهشی و اقتصادی شده است. سرمایه فکری، آن بخش ازکل سرمایه یادارایی شرکت است که مبتنی بردانش بوده وشرکت،دارنده ومالک آن به شمار می آید.در یک تقسیم بندی کلی سرمایه ی فکری شامل سه بخش است، که سرمایه ی انسانی، سرمایه ی ساختاری (سازمانی)و سرمایه ی مشتری (ارتباطی)نام دارند.سرمایه های فکری در بر گیرنده مجموعه ای از منابع ارزش غیر فیزیکیاست و مواردی مانند قابلیت های کارکنان، منابع موجود در درون سازمان و مسیر های عملیاتی در دسترس که همگی بر روی قابلیترقابت پذیری سازمان تأثیر می گذارد را شامل می گردد.از آنجایی که IC ماهیتی نامشهود دارد، اندازه گیری آن مشکل محسوب میشود. مححقان در سالهای گذشته مدلهای متعددی را برای اندازه گیری سرمایه فکری ارائه کرده اند که برخی از این شیوه ها بهصورت پول و برخی دیگر غیر پولی هستند.

سرمایه فکری، سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه مشتری