تاًثیر یادگیری سازمان و انعطاف پذیری استراتژیک بر نوآوری

توانایی سازمان در یادگیری یک قابلیت استراتژیک برای رقابت در بازارهای مدرن محسوب میشود. در محیط آشفته و غیرقابل پیش بینی امروزی کسب مزیت رقابتی به قابلیت شرکت در فراهم آوردن ارزش مشتری بلند مدت بستگی دارد. دیدگاه مبتنی بر منابع بیان میکند مجموعه منابع و قابلیتهای سازمانی منحصر به فرد، ارزشمند، کمیاب، غیرقابل تقلید و غیرقابل تعویض، پایه و بنیان محکمی از تکثیر استراتژیهای ایجاد ارزش را تشکیل میدهد که میتواند مزیت رقابتی برای شرکت و بازگشت سرمایه بالاتر را فراهم کند. محیط های کسب و کاری متلاطم همچنین نیاز به افزایش انعطاف سازمانی دارند. به عبارتی، قابلیت شرکت جهت حفظ سرعت تحول با تحول بازار بعلاوه جهت پاسخ سریع به شرایط غیرقابل پیش بینی و غیرمنتظره متجلی میشود. در این راستا، هدف این مطالعه بررسی نقش یادگیری سازمانی و انعطاف پذیری استراتژیکدر نوآوری سازمان میباشد. براین اساس، جهت دستیابی به هدف پژوهش، دادهها از 460 نفر از کارکنان شرکت جمع آوریشده و از طریق روش مدل یابی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفتند. یافتههای مطالعه نشان میدهد یادگیری سازمانیبر انعطاف پذیری استراتژیک تاثیر مستقیم داشته و همچنین انعطاف پذیری استراتژیک بر نوآوری سازمانی تاثیر مستقیمدارد. بنابراین، انعطاف پذیری استراتژیک در رابطه بین یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی نقش میانجیگری دارد.

Keywords:

یادگیری سازمانی , انعطاف پذیری استراتژیک , نوآوری سازمانی