مدیریت تکنولوژی و فناوری اطلاعات در آموزش و پرورش کشور های ایران و نیوزلند وسنگاپور

عصر حاضر، عصر اطلاعات است. اطلاعاتی که در زمانی بسیار کوتاه دو برابر و حتی چند برابر میشود ودریک لحظه در تمامی نقاط جهان منتشر میگردد. با تأثیرپذیری زندگی بشر از این پدیده میتوان گفت که جهان وارد جامعه اطلاعاتی شدهاست، بسیاری از محققان جامع اطلاعاتی را جامعه چندساختی و چندوجهی میدانند که تمام لایه بندی ها و سطوح آن نیازمند اطلاعات است. در چنین جامعهای دسترسی و یا عدم دسترسی به اطلاعات نقشی اساسی و تعیین کنندهای را در تمام عرصه ها ایفامیکند.امروزه اهمیت آموزش و پرورشی که متناسب با نیازهای فرد و جامعه باشد، بیش از همه احساس میشود زیرا دنیایی که با شبکههای اطلاعاتی به هم پیوند خورده متقاضی نیروی کاری است که بفهمد چگونه از فناوری به عنوان ابزاری برای افزایش بهرهوری و خلاقیت استفاده کند. چنین مهارتی، توانایی استدلال کردن بر مبنای اطلاعاتی است فرآیندی که در آن منابع معتبر شناسایی شده و به دیگران انتقال داده میشود، افزون برآن کارفرمایان از کارگران انتظار دارند از مهارتهای همکاری و تشریک مساعی کار در گروه و تبادل اطلاعات در شبکه جهانی، یعنی تحلیل مساله از دیدگاه چند رشتهای برخوردار باشند. از آن جا که این شبکهها بینالمللی هستند، کارفرمایان در جستجوی افرادی برمیآیند که ظرفیت تعامل موثر با کسانی را دارا باشند که دارای فرهنگ و زبان متفاوتی هستند و بالاخره کارگران عصر دانش باید منعطف بوده و قادر باشند به همان سرعتی که محیطهای پویای کار تغییر میکند، به موثرترین شکل بیاموزند .در این مقاله به مدیریت فناوری اطلاعات و تکنولوژی در کشور ایران وکشورهای نیوزلند و سنگاپور و مقایسه آنها با هم پرداخته شده است..

Keywords:

مدیریت , فناوری اطلاعات , تکنولوژی , آموزش و پرورش