استفاده از عواطف برای تصمیم گیری در شرایط بحرانی

مشکل بزر گی که امروزه در بار ه تصمیم گیری ماشینی وجود دارد کارایی نامناسب سیستمهای تصمی مگیری کنونی است. یافت ههای علم ی اخیر نشاندهنده این مطلب است که عواطف، نق شی اسا سی در تصمی م گیری، ادراک و یادگیر ی با زی م یکنند. در این میان، استرس جایگاه خاص ی داشته و بر عملکرد ذهن و کارا یی فیزی کی و ذهنی تاثیری بسزا دارد. تحقیقات نشان داده اند که فرآیند تصمیم گیری تحت شرایط اضطرار با تصمیم گیری در شرایط عادی و تجاری کاملا متفاوت است . در شرایط عادی تصمی مگیرنده گزینه های متفاوت را در نظر گرفته، نقاط قوت و ضعف هر یک را به دقت بررسی کرده و سپس تصمیم م یگیرد. اما در شرایط اضطرار به علت محدودیت زمانی ناچار است در همان اولین قدم بهترین روش را انتخاب کند که این انتخاب بر اساس تجرب هی وی و مطابق با شرایط موجود انجام می شود. بنابراین با کسب تجربه و بازیابی آن در شرایط اضطرار م ی توان کارایی سیستم را بالا برد و در چنین شرایطی تصمیمی درست اتخاذ کر د. در این مقاله به معرفی مدلی عاطفی برای تصمیم گیری خواهیم پرداخ ت. در این ساختار که از الحاق بخش تصمیم گیری اضطراری به سیستم قبلی به دست می آید، سیستم تا زمان بروز استرس به روند عادی تصمی مگیری خود ادامه می دهد اما به هنگام رخ دادن استرس بر اساس شرایط موجود، سیستم وارد بخش تصمیم گیری اضطراری شده و بر اساس تجرب ه ی پیشین خود از وضعیت جاری، دست به همان کاری م ی زند که پیش از این در آن تجربه انجام داده است. نتایج بدست آمده از تست این مدل بر روی محیط شبی ه سازی نجات، نشان داده که بدون شک این روش در مقایسه با روش پیشین کارایی بالاتری داشته و به طور متوسط نتایج کسب شده 2/6 امتیاز بهبود یافته اند. همچنین در این مدل در صورت بروز مشکل، سیستم قابلیت تحمل خطا را داشته و کارایی را در حد مشخصی حفظ خواهد کرد.

Keywords:

عاطفه , استرس , تصمیم گیری , تصمی مگیری عاطفی , تصمیم گیری اضطراری , تجربه , شرایط اضطرار