فرزانه یوسفی - نویسنده مسئول: دانشجوی دکتری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی،گروه روان شناسی، ایران
فریده یوسفی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه روان شناسی، ایران

کودک سرآمد کودکی است با قوای ذهنی عالی؛ نیروی خلاقیت و دارای انگیزه های خاص و باارزش، که او را کاملاً ازهمسالانش جدا می سازد. در تعریف تیز هوشی توجه به معیارهای چندگانه خلاقیت، توانایی حل مساله، استعداد و هوشمورد انتطار است. هم وراثت و هم عوامل محیطی در تیزهوشی نقش موثری را ایفا می نمایند و تنها 2 تا 3 درصد افراد هر جامعه را، افراد سرآمد تشکیل می دهند. از مهم ترین ویژگی های کودکان سرآمد می توان به انگیزه بالا، توانایی حل مساله، حافظه عالی و مهارت های ارتباطی مطلوب اشاره نمود. در تشخیص و ارزیابی این کودکان؛ توجه به ملاک های کیفیت ذهنی،توانایی کابرد زبان، استعداد و قریحه خاص و منش کودک حائز اهمیت است. مهم ترین جهت گیری های آموزشی مطلوب این کودکان عبارت است از: آموزش با استفاده از روش غنی سازی، آموزش با استفاده از روش تسریع، آموزش در مدارسعادی با نظام عادی، آموزش در مدارس عادی با کلاس خاص، آموزش خاص در مدارس خاص. انتخاب رویکرد آموزشی مطلوب می تواند تابع عوامل گوناگونی نظیر سامانه مدرسه، ساختار سازمانی، رویکردهای آموزشی و روش های ارزیابی کارکنان مدرسه باشد.

سرآمد، هوشبهر، سازگاری با محیط، توانایی حل مساله، خلاقیت