تاثیر آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد خودتحلیلی یکپارچه نگر برخودکارآمدی زنان مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی وابسته به شهرداری شهر اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد خودتحلیلی یکپارچه نگر بر خودکارآمدی زنان مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی وابسته به شهرداری شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی و ازطرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل – 200 زن مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی وابسته به شهرداری شهر اصفهان در سال 1394 بود. به منظور انجام این پژوهش، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس ، 2 باشگاه از میان 20 باشگاه انتخاب و در یک فراخوان از افراد داوطلب شرکت در پژوهش ثبت نام به عمل آمد وسپس از میان آنها 40 نفر با توجه به ملاک های ورود انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند) 20 نفر گروه آزمایش ، 20 نفر گروه کنترل(. ابزار مورد استفاده مقیاس خودکارآمدی عمومی شوارتزر بود. دادههای بدست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی گروه آزمایش و کنترل در سطح 01 / 0 > p تفاوت معنیداری وجود دارد. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که رویکرد تحلیلی یکپارچه نگر بر بهبود خودکارآمدی زنان موثر است و به عنوان یک روش درمانی میتوان از آن استفاده نمود

Keywords:

آموزش گروهی , خودتحلیلی یکپارچه نگر , خودکارآمدی , زنان