حمزه نظری صارم - عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان همدان
رضا اسمعیلی - دانشجوی کارشناسی رشته ی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان شهید مقصودی همدان
صفیه بختیاری - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی

زمینه و هدف: برخلاف سایر خطرات محیطهای کاری که ماهیت غیرشخصی دارند، آزارجنسی یکی از خطراتی است که ماهیت شخصی دارد. زنان شاغل همواره در معرض آزارهای جنسی بودهاند، لذا پژوهش حاضر با هدف، اثربخشی درمانفراشناختی برحرمتنفس، تکانشگری، خودآسیبی، افسردگی، اضطراب، نشخوار فکری یا درماندگیذهنی، نظمجوییهیجانی در دختر دچار آزار جنسی با استفاده از طرح تک موردی انجام گرفت. روشها: در یک بررسی تک موردی آزمایشی از نوع خط پایه چند گانه فرآیند درمان بر روی یک آزمودنی انجام شد. مراجع دچار آزارجنسی، پیشاز درمان، پس از درمان و پیگیری 3 هفته ای با استفاده از پرسشنامه حرمت نفس کوپراسمیت) 1967 ،) مقیاس تکانشگری بارت) 1994 (، ویرایش دوم پرسشنامه افسردگی بک ) 2000 (، پرسشنامه اضطراب بک) 1990 (، مقیاستجدید نظر شده تأثیر رویداد وایس و مارمر ) 1997 (و پرسشنامه نظم جویی شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران ) 2001 ) ارزیابی شدند. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که این درمان به کاهش تکانشگری، خودآسیبی، افسردگی، اضطراب، نشخوارفکری یا درماندگی ذهنی منجر شد. رویکرد درمانی مبتنی بر مدل فراشناختی دردرمان اختلال تنیدگی پس از سانحه موثر بود. نتیجهگیری: نتایج حاکی از اثربخشی درمان فراشناختی بر آزار جنسی بود، هرچند این مطالعه بر روی یک نفر و بدون گروه کنترل انجام گرفت، اما یافته پژوهش دلالت بر تعمیمپذیری یافته های مربوط به فراشناخت است.

درمانفراشناختی ، حرمتنفس ، تکانشگری ، خودآسیبی ، افسردگی، اضطراب ، نشخوارفکری ، نظمجویی هیجانی ، آزار جنسی