ایوب یارمحمدی - دانشجوی دوره دکتری رشته فلسفه و کلام اسلامی واحد تهران مرکزی

معرفت نفس یکی از مهم ترین ارکان حکمت سینوی است به گونه ای که از مهم ترین وجوه تفاوت ابن سینا با فیلسوفان مشائی دیگر مانند ارسطو محسوب می شود. ابن سینا در تمام مراحل نفس شناسی خود، از تعریف نفس گرفته تا استکمال وتجرد نهایی آن از یک مسأله اساسی و بنیادین غفلت نکرده است و آن مسأله غایت است. او دلیل برتری فلسفه را در مبدأ و موضوع و غایت آن دانسته است. غایت اندیشی ابن سینا لوازمی دارد که علاوه بر ذو مرتبه بودن و استکمال نفس، به تجرد آن نیز می توان اشاره کرد. از نظر ابن سینا تهذیب و تزکیه نفس و برطرف کردن موانع معرفتی، عامل اتصال نفس به عقل فعال محسوبمی گردد. در این جستار تلاش شده است تا غایت اندیشی و نسبت آن با معرفت نفس و اینکه تأمل درباره غایت چگونه می تواند با معرفت نفس مرتبط باشد، از منظر ابن سینا بررسی شود. این پژوهش با روش تحلیلی استنباطی تلاش می کند نسبت آرای – ابن سینا و غایت علم النفس وآثار تربیتی آن را بررسی نماید

معرفت نفس، عقل فعال، غایت، ابن سینا، کمال