بهمن صفاری - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
احمد عامری - استاد، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
نصرالله مجیدیان - استاد یار، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
مرتضی محمدعلیپورکناری - کارشناس ارشد بازرسی فنی، شرکت انتقال گاز ایران

به منظور ارزیابی ریسک محیط زیستی خط لوله انتقال گاز 40 و 42 اول سراسری در حد فاصل تأسیسات تقویت فشار گاز قم تا تأسیسات تقویت فشار گاز ساوه با روش کنت مولبایر تحقیقی انجام گردید که در این مقاله به ارزیابی ریسک محیطزیستی به لحاظ شاخص خسارت شخص ثالث پرداخته شدهاست. در این روش مقدار ریسک ناشی از شاخص خسارت شخص ثالث در خط لوله مورد مطالعه، با در نظر گرفتن معیارها و زیر معیارهای مربوطه حاصل می شود. استفاده ازالگوی روش ارزیابی، جمع آوری دادهها از منابع اطلاعاتی، بهرهگیری از تجربیات خبرگان صنعت گاز ایران و در نهایت نمرهدهی نسبی،سبب شناسایی شرایط بحرانی به شاخص خسارت شخص ثالث گردید. خط لوله مورد مطالعه به طول 107 کیلومتر بود که به منظور ارزیابی دقیقتر به پنج محدوده تقسیمبندی شد و در این میان محدوده 5 از کیلومتر 247 + 641 تا 795 + 661 با کسب نمره نسبی 48 از 100 به عنوان کانون اصلی خطر و اولویت اول اقدامات پیشییرانه شناسایی شد. بلا در نظر گرفتن سطح ریسک نسبی پنج محدوده و نیز مقدار کیلومتر طولی محدودهها، مشخص گردید که از لحاظ شاخص خسارت شاخص ثالت 2 / 19 % از کل خط لوله دارای سط ریسک بالا میباشد.

ارزیابی ریسک محیط زیستی ، خط لوله انتقال گاز، روش کنت مولبایر، شاخص خسارت شخص ثالث