مجتبی نوروزی - کارشناش ارشد ژنتیک، دانشکده تربیت جهادی و تکاوری سید الشهداء(ع)، دانشگاه امام حسین (ع)
اصغر شکراللهی - کارشناش ارشد مدیریت دانشکده تربیت جهادی و تکاوری سید الشهداء(ع)، دانشگاه امام حسین (ع)
سیدرامین موسوی ها - دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی موادغذایی دانشگاه آزاد اسلامی واحدرشت دانشکده علوم پایه گیلان رشت

پورپویزینگ شکلی از ناپایداری و لغزش حول محور عرضی شناورهای تندرو است که مانع از حرکت پایدار و مانور شناورجهت رسیدن بهسرعت بالا میشود. علت این نامگذاری به این جهت است که حرکت شناور در آب شبیه موجودی به نامپورپویز میشود و شناور شروع به بالا و پایین رفتن در آب میکند. توزیع بار کوبش در شناورهای تندروی نظامی بصورت گسترده یکنواخت، تابع تغییراتی از نوع پالس مثلثی بوده که در آن فرآیند بهینهسازی بر اساس روش الگوریتم ژنتیک مبتنی بر روش پارتو نوشته میشود. روش الگوریتم ژنتیک (GA) نخستین بار توسط جان هالند در سال 5791 مطرح گردید کهامروزه این روش الگوریتم ژنتیک خود ابزاری توانمند و پرکاربرد در بهینهسازی ورقهای کامپوزیتی و تعیین نرخ تغییر زاویه ددرایز از سینه بدنه در شناورهای تندروی نظامی محسوب میشود که باعث افزایش قابلیت دریانوردی Seakeeping) ) میگردد. بررسیهای صورت گرفته در مقالات متعدد نشان میدهد که با افزایش سرعت، طول مرکز گرانش و عرض بدنه شناور حاصل از بهینهسازی کاهش خواهد یافت و مقاومت هیدرودینامیکی کمتری به بدنه وارد میشود که با بهرهگیری از روش الگوریتم ژنتیک و انتقال مرکز ثقل به جلو به عنوان مناسبترین روش میتوانیم جهت بهینهسازی ورقهای کامپوزیتیبرای رفع پدیده پورپویزینگ در شناورهای تندرو استفاده میکنیم. در این مقاله، ابعاد مختلف پدیده پورپویزینگ و کاربردهای الگوریتم ژنتیک در شناورهای تندرو مورد بررسی قرار گرفته است.

الگوریتم ژنتیک (GA) ، پورپویزینگ، قابلیت دریانوردی Seakeeping