ایوب سلطانی - کارشناس سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری خوزستان
سیما سبزعلی پور - استادیار گروه محیط زیست واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی اهواز، ایران
مهسا جمالپور - دانشجوی کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
صدیقه امامی - دانشجوی کارشناسی ارشد سنجش از دور اطلاعات جغرافیایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد

صنعت گردشگری به عنوان یک پدیده نو ظهور اقتصادی شناخته شده است. هرچند ظاهرا فعالیتی فرهنگی و صلح آمیز می باشد، اما به واقع فعالیتی اقتصادی به شمار می رود. این صنعت به دلیل دارا بودن ماهیت اقتصادی اجتماعی تأثیر بسزایی -درکاهش فقر،که انسانی ترین نوع توسعه است، را دارا می باشد. توسعه گردشگری با هدف فقرزدایی، کاهش مهاجرت، ایجاد رفاه اجتماعی، حفظ ویژگی های فرهنگ سنتی و منابع طبیعی، ایجاد فرصت های شغلی چند وجهی در کنار فعالیت های دامداری و کشاورزی در مناطق کمتر توسعه یافته، به عنوان عنصری اساسی و ضروری محسوب می شود. توجه به مدیریتبهینه ظرفیت های گردشگری مرتبط با طبیعت و تهیه و تدوین طرح های مدیریتی از جمله تبیین فرصت ها و چالش ها می تواند در مدیریت بهینه آن نقش بسزایی ایفا کند. شیمبار بعنوان یک ظرفیت اکوتوریسمی غنی، دارای اهمیت بالقوه ای است. تبدیل این فرصت بالقوه به بالفعل، رهیافتی است که به آن می پردازیم

توسعه گردشگری، مدل SWOT ، اکوتوریسم ، اندیکا، شیمبار