جعفر روشندلی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران آب، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر
مجید رئوف - استاد یار دانشکده فنی دانشگاه محقق اردبیل

با گسترش شهرنشینی و روند رو به رشد آن با وقوع هر بارش و تولید رواناب، معابر شهری دچارآبگرفتگی میشود و روشهای سنتی کنترل رواناب در شهر اردبیل، توانایی انتقال رواناب تولیدی راندارد. جهت برآورد میزان رواناب تولیدی در شهر اردبیل از دادههای نزدیکترین ایستگاه هواشناسی که ایستگاه سینوپتیک اردبیل میباشد، آمار 23 ساله بارشهای 32 ساعته دریافت و با استفاده از نرمافزارSMADA بهترین برازش از میان توزیعهای آماری انتخابشده و دورههای بازگشت 3 تا 322 ساله تخمین زدهشده است. در این تحقیق با استفاده از نرمافزارWMSنقشه رقومی ارتفاعی، محدوده وشبکه آبراههها ترسیم و مشخصات فیزیوگرافی بهدستآمده است که حوضه شهر اردبیل به 7 زیر حوضه G تا A تقسیمبندی و درنهایت در این تحقیق زیر حوضه G تحلیل و بررسیشده و هیدروگراف برای این زیر حوضه ترسیمشده است. نتایج پژوهش نشان میدهد، در این زیر حوضه با افزایش دوره بازگشت، دبی اوج رواناب افزایش مییابد. همچنین در این زیر حوضه با توجه به تراکم بالا و شیب کم، با کوچکترینبارش و اشباع شدن شبکه، سطح خیابانها و کوچهها دچار آبگرفتگی میشود. لذا با استفاده از روکشهای نفوذپذیر و چاهکهای نفوذ باران، که از روشهای نوین کنترل رواناب شهری میباشد، شاهدکاهش رواناب تولیدی بودیم که علاوه بر کنترل رواناب، میتوان آب مازاد بر مصرف گیاهان و فضای سبز و یا بهصورت نفوذ به تغذیه آبهای زیرزمینی کمک کرد.

رواناب، روکش نفوذ پذیر، چاهکهای نفوذ ، WMS