ساناز جهاندارلاشکی - دانشجوی کارشناسی ارشد،دانشگاه آزاد اسلامی آیت الله آملی،
فاطمه ابراهیم زاده - مربی، عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه آزاد اسلامی آیت الله آملی

زمینه و هدف: امروزه افزایش سریع جمعیت شهرنشین و گسترش افقی شهرها، بسیاری از جوامع را بر آن داشته که توجه به مسکن را بعنوان یکی از اولویتهای مهم برنامههای توسعهای خود قرار دهند. به دنبال این پدیده، بلندمرتبهسازی و آپارتماننشینی نیز تقریباً بعد از انقلابصنعتی که افزایش شتابان جمعیت شهری را بدنبال داشت، مطرح گردید. تامین مسکن برای جمعیت روبهرشد شهرها چارهای جز توسعه روزافزون ساخت و ساز ساختمانهای بلند مرتبه را باقی نمیگذارد. استقرار در ارتفاع، مشکل کمبود زمین در شهرهای بزرگ را حل می کند؛ اما انسان را از طبیعت و زمین دور میکند. با توجه به اهمیت محل سکونت و کیفیت محیط مسکونی، استفاده از طبیعت و طراحی محیطهای طبیعی تاثیرگذار بر روحیه و نشاط ساکنان مجموعههای مسکونی که از محیطهای مهم زیستی-انسانی است، ضروری میباشد. از زمانهای قدیمتلقی بر این بوده است که استفاده از طبیعت بطور بالقوه باعث ایجاد آرامش و راحتی برای ساکنان میشود. روش بررسی: در این مطاله مورد - شاهدی، 222 نفر از ساکنان شهرستان چالوس به روش در دسترس انتخاب شدند. جهت سنجش سلامت روان از پرسشنامه سلامت روان GHQ28 و جهت ارزیابی میزان تماس با محیط از پرسشنامه میزان برخورداری از طبیعت استفاده شد. . تعداد122 نفر از آنها ساکن ساختمانهای ویلایی و 122 نفر دیگر نیز ساکن آپارتمان بودند . پرسشنامه علایم روانی و میزان برخورداری از طیبعت به وسیله افراد هر دو گروه تکمیل شد . دادهها با نرم افزار IMB-SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند. برای بررسی روایی پرسشنامهها از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد. نتیجهگیری : سکونت در فضای سبز به مدت طولانی باعث افزایش سلامت روان میشود و در بهبود مولفه های مربوط به سلامت روان اهمیت دارد

بلند مرتبه سازی، طبیعت، معماری، سلامت روان، روحیه ساکنین