شادی رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج
مهرداد یوسف زمانی - عضو هیأت علمی گروه معماری دانشگاه کردستان

در فضاهای درمانی باید به نیازهای روحی و جسمی کودکان بها داد. در طراحی فضاهای درمانی کودکان، نکات ریزی قابل انجام است تا محیط را برای کودک لطیف تر سازد. در این پژوهش بررسی تاثیر انگاره های محیطی و فضاهای کالبدی بر میزانرفع نیازهای آموزش، تعامل و حفظ عزت نفس کودکان با ضعف های جسمانی در فضاهای درمانی و تضمین دستیابی به الگوی کودکی موفق در طی پروسه درمان مورد بررسی قرار می گیرد. انگاره های زیر در ارزش گذاری فضای درمانی کودکان کم توان مؤثر است: آرامش )القای حس در خانه بودن(، هم آوایی با طبیعت )تولید حس طبیعت در فضای بیمارستان، ایجاد کمربندسبز( عزت نفس )همراهی والدین، تکریم بیمار(، خوانایی )فضای عمومی شفاف، آشکار و قابل ادراک(، آسایش )فضای خصوصی: تخصیص مبلمان شخصی برای کودک، حفظ حریم(، آموزش )ارائه عناصر آموزشی در کالبد(. با توجه به درک نیازهای کودکان در فضاهای درمانی و بررسی انگاره های محیطی این نتیجه حاصل می شود که فضای درمانی کودکان باید به رفع نیازهای روحی و جسمانی این قشر بیانجامد

بیمارستان، کودکان، عزت نفس، انگاره های محیطی