عاطفه قشقایی نژاد - کارشناس ارشد مهندسی صنایع پلیمر- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
امیر منصوری زاده - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران

این تحقیق به بررسی افزایش درجه آبگریزی سطحی غشاء میکرو متخلخل PVDF از نوع الیاف توخالی که به روش ریسندگی خشک و مرطوب ساخته شده بود در تماس دهنده غشایی می پردازد. جهت اصلاح سطحی غشاء و افزایش درجه ابگریزی سطحی ،سطح غشاء ساده PVDF در محلولهای پوشش دهی حاوی غلظت های مختلف SMM در زمانهای مختلف غوطه ور شدند. در حقیقت غشاهای بسیار آبگریز کارایی بالایی در جداسازی گاز درتماس دهنده های غشایی گاز مایع دارند. افزایش قدرت آبگریزی سطحی مانع از رسوخ آب در غشاء شده و – توانایی حذف گازهای اسیدی مثل CO2 ، H2S ، SO2 افزایش می یابد. غشاهای اصلاح شده با استفاده از FESEM ، تراوائی گازی ، فشار مرطوب شدن و اندازه گیری زاویه تماس نسبت به غشاهای ساده مورد مقایسه و بررسی قرار می گیرد. افزایش غلظت و زمان SMM بر روی مورفولوژی غشاء الیاف توخالی اصلاح شده و ساده نشان دادکه سطح غشا اصلاح شده نسبت به سطح غشاء ساده از یک لایه پوشش دهی بسیار آبگریز و متراکمیبرخوردار است.نتایج تست تراوائی گازی و فشار مرطوب شدن WCEP نشان می دهد که با افزایش غلظت و زمان SMM ،سطح غشاء اصلاح شده از منافذی بسیار کوچک همراه با تخلخل سطحی کمترو همچنین از مقاومتبالایی در برابر فشار مرطوب شدن در مقایسه باسطح غشاء PVDF الیاف توخالی فاقد SMM برخوردار است.نتایج اندازه گیری زاویه تماس نشان می دهد که درجه آبگریزی سطح غشاء اصلاح شده PVDF نسبت به غشاء ساده با افزایش غلظت و زمان SMM به شدت افزایش یافت .

غشاء الیاف توخالی، تماس دهنده غشایی ، ماکرومولکول اصلاح کننده سطحی ، پوشش دهی غوطه وری