سمیه رمضان ماهی - دانشجوی دکتری فلسفه هنر

رامایانا، از مشهورترین کتب ادب هندی است که در بردارنده عشق همیشگی و وفادارانه سیتا به همسرش راما و جدال های همیشگی میان نیروهای خیر و شر در عرصه زندگی است و به گونه ای بازتاب اندیشه ونگاه انسان شرقی به عالم است. یکی از نقاط عطف این حماسه، لحظه ای است که سیتا برای اثبات بی گناهی خود به همسر، به درون آتش سوزان رفته و بر تاج آتش می نشیند. داوری ایزدی یا ور، که حاکمبر این بخش از داستان است، سیتا را بی گناه و پاکدامن تشخیص داده و وی زیبا و درخشان از این آزمایش بیرون می آید. تأثیرگذاری این قسمت از حماسه، دستمایه بسیاری از تصویرگران هندی گشته و بارهاصحنه سیتا در آتش را به تصویر کشیده اند. در این نوشتار یکی از این تصاویر، از مکتب پهاری شاخه جامو، گزینش شده و با دو نوع تحلیل، به صورت مفهومی و ساختاری، تلاش شده تا تطابق میان روایت و صحنه پردازی از یکسو و چگونگی بکارگیری عناصر نمادین توسط تصویرگر، برای بیان مفاهیم درون روایی از سوی دیگر مورد بررسی و تحلیل قرار گیرید. نتیجه آنکه هنرمند تصویرگر این نقاشی به خوبی توانسته با تلفیق عناصر نمادین و همچنین استفاده از پرسپکتیو مقامی و رنگ گذاری معناگرا، مفاهیم درون روایی حماسه را تجسم بصری بخشد

رامایانا، سیتا، راجپوت، ور، داوری ایزدی