حمزه غلامعلیزاده - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مریم حاجیان افراکتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری معماری، دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

جامعه بشری در گذر از دوره مدرن، با شعار عقلگرایی، هویت یگانهای برای تمامی جوامع بشری قائل شد و نتیجه آن چیزی نبود جز یکسانی و یکنواختی فرم بناها و شهرها. این مسئله موجب از بین رفتن ویژگیهای منحصربه فرد بناها شد؛ ویژگیهایی که پیشازاین موجبات تداوم و هویت کالبدی بناها را فراهم میآورد و نسلهای پیاپی را قادر به احساس تعلق به آنها میکرد. ازآنجاییکه انسانها با احساس متمایز بودن، ثبات داشتن و تعلق به گروه، امنیت و آرامش لازم برای زندگی را کسب میکنند؛ بنابراین در شهر محل سکونت خود به بناهایی احتیاج دارند که موجبات رفع این نیازها را فراهم کند؛ بناهایی که با رویکردی به زمینه فرهنگی جامعه موجب احساس هویت مردم آن شود. بر این اساس هدف ا ین پژوهش یافتن معیارهایی است که در هویت یک بنا تأثیرگذارند. یافته های به دست آمده از مبانی نظری پژوهش و پرسش- تمایز از بافت اطراف « نامههایی که توسط متخصصین پاسخ داده شد، نشان داد که معیارهای فوق به سه دسته تقسیم میشوند. نتایج حاصل از بررسی معیارهای فوق، متغیرها و« هماهنگی با زمینه در عین تازگی » و « رویدادپذیری » روابط متقابل آنها در جدولی معرفی شده اند که این جدول میتواند به عنوان مبنایی برای انتخاب راهبردهای طراحی یک بنای باهویت قرار گیرد.

هویت، احساس تعلق، زمینه، رویدادپذیری