زهرا عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و تحقیقات واحد اردبیل
علی جوان فروزنده - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

معماری مسکونی به عنوان مهمترین عرصه و فضای معماری که بیشترین عمر انسان در آن سپری می شود.باید همراه با ارامش، امنیت، رشد و .... باشد، یکی از مشکلات اصلی و اساسی مجتمع های مسکونی در حال حاضر خالی شدن روح زندگی در آنها است بیشتر آنها ذاتا کسل کننده و بی روح هستند. به همین دلیل امروزه تامین نشاط ، شادی، سرزندگی، تعاملات اجتماعی و... به یکی از دغدغ های اصلی طراحان به ویژه در کشورهای توسعه یافته تبدیل شده است. راهکارهای معماری برای ایجاد تعاملات اجتماعی ساکنین مجتمعهای مسکونی است روش مورد استفاده در این پژوهش روش کیفی ـ همبستگی می باشد. مدل بدست آمده از طریق 150 پرسشنامه که توسط ساکنین مجتمع مسکونی هنرمندان اردبیل پر شد و با نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت و با توجه به این عوامل راهکارهای معماری برای نیل به هدف ارائه گشته است.

سکونت، مجتمع مسکونی ، تعاملات اجتماعی، پایداری اجتماعی، حس تعلق، امنیت