نیلوفر صالح خواجه حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری ، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه علم و فرهنگ ، -

مسکن مهمترین بستر رشد طبیعی است که کودکان بیشترین زمان خود را در آن سپری می کنند . از گذشته تا به امروز مسکن گونه های متفاوتی را تجربه کرده است و هر گونه از مسکن متناسب با ویژگی های خاص خود ، پاسخ متفاوتی به نیاز های ساکنین خود می دهد . نیاز به برقراری تعاملات اجتماعی ، در سلسله مراتب نیازهای انسانی اهمیت زیادی دارد . لذاتاثیری که هر کدام از گونه های مختلف مسکن بر تعاملات اجتماعی کودکان ساکن خود دارند ، بر شکل گیری شخصیت اجتماعی آنان بسیار موثر است . هدف از این پژوهش پاسخ به این پرسش است ؛ هر یک از گونه های مسکن شهری چگونه و به چه میزان بر تعاملات اجتماعی کودکان ساکن خود ، موثر واقع می شود . برای پاسخ به این پرسش ، با مرور ادبیات مفاهیم مرتبط ، به شیوه ی کتابخانه ای و بررسی شهرک غرب به عنوان نمونه موردی به روش پیمایش ( مشاهدات میدانی و پرسشنامه )، اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شده است و داده ها به شکل کیفی مورد تحلیل قرار گرفتند . نتایج بدست آمده نشان می دهد ؛ گونه ی آپارتمانی بلند مرتبه نسبت به گونه ی آپارتمانی متعارف و نیز گونه ی تک خانواری ، تاثیر بیشتریبر ارتقای تعاملات اجتماعی کودکان سنین دبستان ساکن خود ، دارد .

مسکن شهری ، تعاملات اجتماعی ، کودکان ، شهرک غرب تهران