بررسی سیستم های حمل و نقل هوشمند جهانی با رویکرد حمل و نقل جاده ای ودر کشور ایران ITS در جهت بسترسازی

جا به جایی و انتقال دادن انسانها و یا اموال و کالاها از جایی به جای دیگر در قلمرو حمل و نقل قرار می گیرند . این مسئله یکی از مشغله های مهم انسانی از ابتدایی ترین تا پیشرفته ترین مراحل توسعه بوده است . راه ها و وسایل نقلیه دو رکن اساسی حمل و نقل می باشند . کشور ایران نیز بدین سابقه طولانی تمدن از این آثار بی بهره نبوده است. بر همین اساس باید علل گرایش ایرانیان را به راه سازی و به تبع آن توسعه و افزایش مهارت آنها در این بخش تا اندازه زیادی ناشی از شرایط و ویژگی های حاکم بر سرزمین ایران دانست . با توجه به رشد سریع جمعیت و همچنین شهر نشین بودن اکثر این جمعیت در سال های اخیر و با توجه به رشد سریع و انفجاری تکنولوژی و مسائل و مشکلات حمل و نقل از قبیل آلودگی های زیست محیطی ، کاهش منابع انرژی ، افزایش خسارت های مادی و معنوی ناشی از تصادفات ، مشکلات نظارت و مدیریت حمل و نقل برون شهری افزایش زمان های تلف شده و روند رشد سریع تقاضای حمل و نقل به ویژه در ساعات اوج به یک مشکل جدی تبدیل شده است . افزایش تسهیلات حمل و نقل به دلیل نیاز به سرمایه گذاری کلان و زمان زیاد جهت اجرا همواره با محدودیت های گسترده رو به رو بوده است . بنابراین به منظور غلبه بر مشکلات فوق و با توجه به اینکه حل محدودیت های مذبور با روشهای سنتی غیر ممکن می باشد ، با نیم نگاهی به مورد ITS پیشرفت های حاصله در تکنولوژی ارتباطات و الکترونیک ، از دهه 1980 سیستم های حمل و نقل هوشمند به معنی استفاده و به کارگیری تکنولوژی های نوین (از قبیل : الکترونیک ، ارتباطات و سیستم ITS . توجه قرار گرفت های کنترل) به منظور ارتقاء سطح ایمنی ، کارایی و ارزانی در حمل و نقل است که برای شیوه های مختلف حمل و نقل از قبیل : جاده ، راه آهن ، راه های هوایی و دریایی قابل تعمیم است .

Keywords:

حمل و نقل هوشمند , حمل و نقل جاده ای , سامانه هوشمند حمل و نقل , بستر سازی ITS