ارزیابی زمینه های ارتقاء دوچرخه سواری در شهر نیشابور

بعد از انقلاب صنعتی رویکرد حاکم بر برنامه ریزی حمل ونقل شهری، رویکرد حمل و نقل اتوملیل محور بوده و طراحی شبکه ای ارتباطی در الویت قرار دادن اتومبیل به جای انسان صورت می پذیرفت. اما بحران انرژی دهه 1970 میلادی، و سایر مسائل و مشکلات ترافیکی و زیست محیطی ایجاد شده سبب شد که این رویکرد به شهرسازی انسان محور و درنتیجه آن، توجه بیشتر و پیاده روی و استفاده از دوچرخه در سفرهای درون شهری تغییر نماید. توسعه شیوه دوچرخه سواری، به عنوان پاک ترین وسیله حمل و نقل یکی از راهکارهایی است که در دهه های اخیر نقش بسزایی در کاهش ترافیک و مشکلات ناشی از آن پیدا کرده است. هدف این تحقیق ارزیابی زمینه های ارتقاء دوچرخه سواری به عنوان شیوه ای از حمل و نقل انسان محور در شهر نیشابور است که این امر استفاده از تکنیک تحلیلی swot انجام شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که شهر نیشابور در این حوزه با ضعفهای فراوان و از فرصتهای بیشماری مواجه بوده است.

Keywords:

ارزیابی , دوچرخه سواری , نیشابور , تکنیک تحلیلی swot