عادله مشکین فر - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
کیانوش ذاکر حقیقی - استادیار و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

در هر شهری میتوان، مقداری از عناصر مربوط به اکوسیستم طبیعی را که قابل احیاء و حفاظت میباشد را پیدا کرد. تلاش برای ایحای این سیستمها، بر سرزندگی، سلامت اکولوژیکی و پایداری کلی منطقه شهری می- افزاید. احیای نهرها و آبراههها از جمله ایده هایی است که به سرعت در بسیاری از کشورهای جهان در حال گسترش است. احیای یک آبراه طبیعی علاوه بر اینکه مسیر و زیستگاهی را برای حیات وحشی فراهم میکند، فضای باز و مسیر پیاده را نیز برای مردم به وجود میآورد. همچنین ساکنین شهر را با مناطق اکولوژیکی پیوندداده خاطر نشان میکند که در جهانی طبیعی زندگی میکنند. رودخانه بهعنوان یکی از شریانهای اصلی بقاء محیط زیست در شهر در بحران قرار گرفته و لبه های آن غیرقابل استفاده مانده و اغلب به فضای رها شده تبدیل شده است و پاسخگوی نیازهای درونی و هویتی شهری نمیباشد و بهعنوان فضای عمومی از نداشتن پویایی و سرزندگی لازم رنج میبرد. بنابراین احیای رودخانه و طراحی لبه آب موجب افزایش تنوع و سرزندگی و ایجاد سیمای شاخص شهری و تضمین رشد و سرمایه گذاری در توسعه شهری خواهد شد. در این تحقیق سعی شده است تا با بازآفرینی رودخانه در حوزه طراحی شهری به عنوان شریان حیاتی شهرفرصت تقویت ارتباطات اجتماعی شهر را موجب گردد و از طریق طراحی و ترکیب فاکتورهای طبیعی، مصنوعی و رفع آلودگیهای محیطی به وضعیت رودخانه و لبه آب صورتی دلپذیر و زیبا داد و با در دسترس قرار دادن آب برای شهروندان و با پیوند دادن آن با محیط پیرامون طراوت و روح تازهای به فضای شهری داد و پویایی شهر را ارتقاء بخشید. محدوده این تحقیق در قسمتی از رودخانه زرجوب، اول جاده پیربازار کنار پارک توحید انجام شده است و به بیان دقیقتر جدول سنتز که با دو رویکرد مسالهمداری و هدفمداری تدوین میگردد، پایگاه استراتژیک طرح را معین کرده و زمینه تدوین اهداف و راهبردها را فراهم میسازد

ساماندهی، فضای شهری، احیا، سرزندگی، رودخانه