فضای های شهری دیروز،فضاهای گمشده امروز و ارائه پیشنهاد برای شکلگیری فضاهای خلاق از منظر برنامه ریزی (میدان عالی قاپو اردبیل)

رشد سریع شهرنشینی در دهه های اخیر و بی توجهی به ابعاد کیفی زندگی انسان، پیامدهای نامطلوبی بر سطح سلامت فردی و اجتماعی جامعه و زندگی شهری گذاشته است . دراین میان ،فضای جمعی شهری از مهم ترین عناصر ساخت فضایی شهر و بستر شکل گیری فعالیت های مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی ومذهبی بوده و همیشه با قلب تار یخ شهر تپیده و سرگذشت آن را روایت کرده است. اقدام ها و برنامه های شهرسازی گذشته، بدون هیچ توجهی زمینه های نابودی این ارزش ها را فراهم آورده اند . که اقدامات باعث شده است تا میدان،معنا و مفهوم اصلی خود را ازدست بدهد و نقش آن کمرنگتر شود.مخصوصا میدان های که در زمان های گذشته به محلی برای تجمع مردم بوده است.شهرها که با روی کار آمدن مدرنیته و به تبع آن ماشینیسم که بر تضعیف بنیادهای زیست اجتماعی دامن میزند، حضور پیاده در فضای شهری را ، کمرنگ و زمینه حضور سواره را قوت بخشیده است. از این رو، عمده گره های شهری در قالب فلکه ها به وجود آمده و میدان ها قربانی این تحول شده اند.این مقاله با رویکرد توصیفی - تللیلی بر بنیان، تعریف میدان، شناخت ماهیت میدان ،چگونگی دگرگونی مفهوم میدان و شناخت نقش های میدان بیان شده است. بر این اساس، میدان به عنوان عرصه ای برای غلبه سکون بر حرکت در شاهر، توان تمرکزبخشی به بافت، نمودار کردن کلیت بافت، ارتباط عناصر پیرامون، تقویت صفت خوانایی، ایجاد گرانش و نیازمعنادار کردن حضور جمع را دارد و صورت و نمودی از بافت شهری است. جمع آوری اطلاعات بر اساس مطالعات کتابخانه ای( اسنادی ) ،مشاهدات میدانی و تکمیل پرسشنامه با حجم نمونه ای 50 نفر و به شیوه تصادفی تدوین شده و سپس به منظور تحلیل متغیرهای مورد مطالعه از جدول swot برای نتیجه گیری در موردوضع کنونی و گذشته میدانعالی قاپواردبیل استفاده شده است

Keywords:

میدان , فضای شهری , زندگی جمعی , هویت شهری , میدان عالی قاپو اردبیل