بهنام رجبی فر - عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر، ایران
سپهر خردمند - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل، ایران

امروزه در ایران ساخت مجموعههای مسکونی، یکی از راهکارهایی میباشد که برای پاسخ به نیاز مسکن، انجام میشود.این مجموعهها عموماً شامل بخشهای مسکونی، جهت رفع نیاز به سرپناه، و بخشهای خدماتی، آموزشی، تجاری و بهداشتی، به منظور رفع سایر نیازهای افراد، از روزانه تا هفتگی، میباشند. اما متأسفانه این بخشها تنها نیازهای فیزیکی ساکنان را پاسخ گفته و به نیازهای روانی آنها توجه چندانی ندارند. نیازهایی که جز با تعامل با سایرین پاسخی نداشته ونمیتوان فقط به گذر از کنار یکدیگر در محیطهای شهری بسنده کرد. بلکه باید موقعیتی فراهم آورد که افراد بتوانند چه در بازههای زمانی میان مبدأ و مقصد خود و چه در وقتهای آزاد، چه از پیش تعیین شده و چه اتفاقی، با هم تعاملات اجتماعی برقرار کنند. در این صورت محیطهای گوناگون مجموعه مسکونی در ذهن ساکنان، با ایجاد حسهای متنوعی چون پویایی، سرزندگی، مشارکتهای اجتماعی، تعلق خاطر به سایرین و مجموعه، باعث رضایت از زندگی جمعی در مجموعه مسکونی میشود. لذا در این پژوهش سعی شده تا با بررسی نیازهای روانی انسان که میتوان با برقراری تعاملاتاجتماعی به آنها پاسخ داد و نیز نظریات، مبانی و مفاهیمی در این مورد، به بیان دلایل نیاز به تعاملات اجتماعی درمجموعههای مسکونی و اهمیت آن پرداخته شود.

تعامل، اجتماع، انسان، محیط، مسکونی