پویا حاجی ستاری - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری, دانشگاه آزاد اسلامی, واحد تبریز
شهریار گل محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری, دانشگاه آزاد اسلامی, واحد تبریز
حسن ستاری ساریانقلی - استادیار گروه معماری, دانشکده هنر ومعماری, دانشگاه آزاد اسلامی, واحد تبریز

در اکثر شهرهای قدیمی ایران بناها و بافت های دارای ارزش تاریخی و فرهنگی در مناطق فرسوده وکهن شهری قرار دارند که با سه ویژگی ریزدانگی ، مشکلات دسترسی و ناپایداری شناخته می شوند. متاسفانه عدم توجه به این گنجینه های تاریخی علاوه بر ایجاد مشکلات عمده و به دور ماندن از خدمات شهری گهگاه مشاهده شده است که ساکنان این محلات ، بناها و بافت های باارزش تاریخی را نیز در معرض خطر تخریب قرار داده اند. مطالعات اصولی در این زمینه و بررسی نیازهای ساکنان این بافت ها در جهت ساماندهی و احیای کالبد شهری می تواند زمینه توسعه پایدار را از این محوطه ها و بناهای تاریخی فراهم نموده و با تغییر کاربری و باز زنده سازی آنها ، می توان آنها را احیا کرده و میراث نیاکان را به آیندگان سپرد.فضای مورد مداخله محله تاریخی اوچدوکان اردبیل است که ازجمله محلات قدیم شهر بوده و در محدوده مرکزی شهر واقع شده است محله اوچدکان،بعنوان قلب تپنده عزادرای در شهر و به عنوان بافت تاریخی و کهن که در خود خانه ها و بناهای ثبت شده در میراث فرهنگی را دارد امروزه از میزان توجه کمی در امر بهسازی و مرمت برخوردار است.این مقاله با بررسی و تحلیل کتابخانه ای و اسنادی و ارائه پیشنهاد(با استفاده از arc gis ) برای کالبد محله در راستای بهترکردن محله گام برخواهدداشت. تعریف بافتهای فرسوده، مفهوم نوسازی بافت های فرسوده شهری و چالش های مداخله در بافت فرسوده ،شیوه های مداخله در اینگونه بافت ها از جمله مباحث مقاله حاضر بوده است.. در این مقاله سعی شده تا پاسخ هایی برای این پرسش ها پیدا شود و به بررسی تجارب برنامه ریزی مرمت در کشورهای غربی نیز پرداخته شود

بافت فرسوده ، بهسازی و نوسازی شهری، بافت قدیم ، اوچدکان