ارزیابی و اولویت بندی ریسک در کانالهای پیش ساخته بتنی

نیاز روزافزون به تأمین آب موردنیاز مزارع با توجه به رشد جمعیت، صنعت و کشاورزی و نیز شرایط اقلیمی خشک کشورمان، نیاز به احداث سیستمهای شبکهای آبیاری بهوضوح آشکار میکند. پروژههای احداث شبکههای آبیاری در میان پروژههای صنعت ساخت، به دلیل وسعت مناطق و پراکنده بودن محورهای عملیاتی و نیز ارتباط زیاد با شرایط و حوادث طبیعی با ماهیت غیرقطعی، آکنده از ریسکهایی است که در صورت عدم مدیریت صحیح میتواند روند اجرایی پروژه را از ابتدا تا انتها تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین، بهمنظور حصول عملکرد مطلوب در پروژههای ساخت، به کارگیری دانش مدیریت ریسک ضروری است. با این وجود کیفیت پوشش کانالهای خاکی در دشت سیستان که یکی از عوامل مؤثر در جلوگیری از کاهش تلفات آب میباشد ازنظر افزایش سطح زیر کشت آبی، افزایش تولیدات کشاورزی و استفاده بهینه از آب نیاز به ارتقاء دارد. در پژوهش حاضر بررسی و شناسایی ریسکهای مؤثر بر اجرای پروژه های احداث کانالهای پیشساخته بتنی با اتکاء بر مطالعات میدانی و بررسی نظر خبرگان هدف قرار گرفته است. در این زمینه از به منظور ساختاردهی (DEMATEL) بهعنوان روش اخذ آراء خبرگان و از شیوهی دیمتل (DELPHI) روش دلفیتصمیمگیریهای چند » نظاممند اطلاعات مأخوذه بهره گرفته شده است. این روشهای شناخته شده در حوزه ی هستند. در این پژوهش پس از ارائهی کلیاتی از ضرورتهای تحقیق، شیوه های مورداستفاده مختصراً « متغیرهی گروهی تشریح شده است. سپس، فرآیند به کارگیری شیوه ها در شناسایی، دستهبندی و چگونگی اثرگذاری متقابل عوامل بر یکدیگر - که ممکن است بهطور مستقیم یا غیرمستقیم صورت پذیرد – مورد توجه قرار گرفته است. اولویتبندی عوامل در چارچوب شاخصهای ریاضی، از نتایج تکمیلی شیوه ی دیمتل است که سپس ارائه میشود. در انتها، تجزیه و تحلیل شاخصهای ریاضی در راستای استنتاج نتایج مدیریتی و کاربردی مورد بحث قرار میگیرد.

Keywords:

شبکه های آبیاری , ریسک , مدیریت ریسک , کانال پیش ساخته بتنی , روش دلفی , شیوه دیمتل