ابراهیم ابراهیمی - دانشیار .دانشکده علوم انسانی گروه آموزشی الهیات (علوم قرآن وحدیث ) دانشگاه اراک.ایران
زهرا مواظبی - کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث و مدرس دانشگاه

بارزترین و اصلی ترین ویژگی قرآن جنبه وحیانی بودن آن است، بدین معنی که تمامی آیات و سور قرآنی از سوی خداوند متعال نازل شده است و بشر هیچ گونه دخل و تصرفی در ایجاد آن نداشته است. قرآن به عنوان کلام الهی آنگاه قابل قبول است که مساله «وحی » روشن وپذیرفته شود و از این جهت که پایه شناخت کلام خداست حائز اهمیت میباشد. با توجه به اهمیت این مسئله منکران وحیانیت قرآن با طرح شبهاتی ، و حی را حاصل تجربه درونی و نفسی پیامبر و متاثر از محدوده جغرافیایی و اجتماعی و دینی ، فرهنگی جزیره العرب دانسته اند وگروهی قائل به تاثیر پذیری قرآن از کتب پیشین شده و منبع الفاظ الهی را کتب مقدس پیشین می دانند .در مقاله حاضر، ابتدا مفهوم شناسی وحی و اقسام آن، بیان شده، سپس با استفاده از آیات و روایات سعی در اثبات وحیانی بودن قرآن شده ودر پایان با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی و رد برخی شبهات پرداخته است نتیجه بدست آمده از نوشتار این است که : قرآن از کتب پیشین و مصادر داخلی (اعراب ) گرفته نشده و صاحبان این نگرش به وحیانیت قرآن راه صحیح را نپیموده اند و مطالب گفته شده از سوی آنان با مستندات قرآنی و مسلمات تاریخی در تناقض میباشد

قرآن ، مستشرقان، وحیانیت قرآن