آموزش هوش هیجانی و اثر بخشی آن در کاهش و کنترل خشم ، پرخاشگری ، خشونت و جرم در بین کودکان، نوجوانان و جوانان با تأکید بر آموزه های دینی

با توجه به افزایش جرایم مربوط به خشونت، نزاع، درگیری، ضرب و جرح و آمار بالای پرونده های متشکله در مراجع قضایی با جرایم فوق و داشتن فرهنگ شکایت و شکایت پروری ایرانیان و نیز اهمیت و ضرورت آموزش، پرورش و تقویت هوش هیجانی یا عاطفی در کاهش و کنترل آسیب های اجتماعی و ناسازگاری های روانی – رفتاری مانند خشم ، عصبانیت، پرخاشگری، خشونت، نزاع، درگیری و قتل و خلاء آن در اولین مدرسه آموزش هیجان ها یعنی خانواده (والدین) و نیز در نظام آموزش رسمی (مدارس و دانشگاه ها)، این مقاله پژوهشی در صدد آن است تا ضمن شناساندن هوش هیجانی و مؤلفه های آن به تشریح نقش هوش هیجانی یا عاطفی در پیشگیری اولیه از اختلالات روانی – رفتاری و جرایم اجتماعی مانند پرخاشگری، نزاع، خشونت و ... و راه های تقویت، بهبود و پرورش هوش هیجانی در کودکان، نوجوانان و جوانان بپردازد. به روز کردن دانش شبکه تبلیغ (مبلغین، روحانیون مستقر و طرح هجرت، ائمه جماعات مساجد، هیئات مذهبی، مداحان، مدیران و مربیان مراکز و مؤسسات قرآنی، مبلغات، جمعیت بانوان فرهیخته و سایر اقشار تأثیرگذار فرهنگی و دینی)، استفاده از ظرفیت های دینی (منابر، مساجد و محافل فرهنگی و دینی) در آگاه سازی، جریان سازی، فرهنگ سازی و آموزش موضوع هوش هیجانی و مؤلفه های آن به کودکان، نوجوانان و جوانان با اولویت مراکز حیاتی اجتماعی یعنی میکروسیستم اجتماعی (خانواده)، مزوسیستم اجتماعی (محیط های آموزشی مانند مدارس و دانشگاه ها) و ماکروسیستم اجتماعی (محله های شهری و روستایی) در راستای کاهش، کنترل و پیشگیری نوع اول از جرایم اجتماعی و ناسازگاری های روانی – رفتاری مانند پرخاشگری، خشونت، نزاع، درگیری و قتل از مهمترین اهداف نویسنده این مقاله می باشد.

Keywords:

آموزش , هوش هیجانی , خشم , پرخاشگریی , خشونت و جرم