میراث حدیثی تبرستان در عهد صفویه

«حدیث» و دانش های وابسته بدان همواره مورد توجه عالمان اسلامی قرار گرفته است اما کمیت و کیفیت توجه به حدیث در ادوار مختلف یکسان نیست. عطف توجه جدی به حدیث در عهد صوفیه – بویژه نیمه دوم این روزگار- سبب رشد، توسعه و فراگیری حدیث در جهان تشیع گردید. تبرستان نیز به سهم خود از تحولات کمی و کیفی حدیث در عهد صفویه بهره برد و میراث درخوری فراهم نمود. نوشتار حاضر که با روش توصیفی تحلیلی فراهم آمده می کوشد تا برخی از ابعاد این میراث سترگ در تبرستان را به بحث نشیند یافته های تحقیق نشان می دهد که کارنامه حدیثی تبرستان در این عصر درخشان است؛ کثرت حدیث پژوهان تبری از یک سو و فعالیتهای گسترده حدیثی اعم از فراگیری حدیث، سفر و مهاجرت برای درک محضر بزرگان حدیث، تألیف و تصنیف آثار متعدد و متنوع و تربیت شاگردان از سوی دیگر بیانگر سهم تبرستان در رونق حدیث پژوهی این دوره است. شناخت و تبیین ابعاد مختلف میراث حدیث تبرستان در این روزگار مایه شناخت بهتر و بیشتر وضعیت حدیث در عهد صفویه و نیز نمایانگر پیشینه غنی فرهنگی دیار علویان است. همانگونه که این یافته ها در زمینه تخصصی کردن اطلاعات پژوهشی در حوزه تاریخ حدیث کارکرد آشکاری دارد.

Keywords:

, ارزش , اخلاق , روایات