گلناز کاوه - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه، موسسه آموزش عالی هاتف زاهدان
عباس قاسمی - استادیار دانشکده مهندسی شهید نیکبخت، دانشگاه سیستان و بلوچستان
حبیب الرحمن جمشید زهی - کارشناسی ارشد سازه

ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای ساختمان های موجود در واقع یک نوع پیش بینی خسارت دیدگی آنها در مقابل زلزله هایاحتمالی است. به منظور ارزیابی راهکارهای مناسب برای کاهش خطر پذیری لرزه ای، پیش بینی آسیب پذیری سازههای موجود بر اثر زلزله های احتمالی در آینده یکی از ضروری ترین اقدامات مهندسی میباشد. برمبنای تحقیقات انجامگرفته در سطح جهان روشهای بررسی میزان آسیب پذیری سازه ها را می توان به دو گروه روشهای کیفی و کمی طبقهبندی کرد . ارزیابی آسیب پذیری کمی سازه ها بوسیله منحنی های شکنندگی صورت میگیرد . این منحنی ها سطوحمحتمل خسارت را به ازاء ترازهای مختلف شدت زلزله نشان می دهند. در ایران علیرغم آنکه یکی از متداول ترین نوعسیستم های سازه ای، به خصوص در مناطق روستایی و در شهرهای کوچک سیستم سازه ای با مصالح بنایی می باشد،مطالعات مربوط به ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای و تولید منحنی شکنندگی این سازه ها آنچنان که باید مورد توجهقرارنگرفته است. این موضوع با توجه به لرزه خیز بودن کشور حائز اهمیت می باشد . این نوع سازه ها معمولا در برابر زلزلهدارای ضعف های عمده ای میباشند . شناخت این ضعف ها مقدمه ای بر انتخاب روشی مناسب برای مقاوم سازی آنهامی باشد. همچنین در ضوابط آیین نامه ای به میزان آسیب پذیری کمی سازه های بنایی فاقد بازشو یا دارای بازشو اشارهای نشده است، لذا در این پژوهش سعی می گردد تا با استفاده از منحنی های شکنندگی میزان آسیب پذیری لرزه ایبرای میانقاب های بنایی با در نظر گرفتن ابعاد و موقعیت قرارگیری بازشو ارزیابی گردد.

ارزیابی آسیب پذیری، منحنی شکنندگی، میانقاب بنایی، تحلیل دینامیکی غیرخطی