مهدی حبیبی - دکتری هیدرولیک؛ دانشیار پژوهشی رییس بخش تحقیقات مهندسی و ساماندهی رو

کشور ایران دارای شبکه ی گسترده ای از آبراهه ها و مسیل ها با طول بیش از صدها ه زار کیلومتر است . آبراهه ها و مسیل ها، به عنوان مجاری جمع کننده و انتقال دهنده ی آ ب های سطحی و رسوبات حاصل از انواع بارش ها، بخش مهم و جدایی ناپذیر از حوزه ی آبخیز بوده و نقش شریان های حیاتی آن را عهده دار می باش ند . علاوه بر آن، سطح قابل توجهی از حوزه های آبخیز را آبراهه ها و مسیل ها به خود اختصاص می دهند بطوریکه بدون در نظر گرفتن آن ها، ارائه طرح های جامع آبخیزداری امکان پذیر نمی باشد . در این مقاله به جایگاه فن مهندسی آبراهه ها و مسیل ها، به عنوان یکی از ملزومات کلیدی در تعمیق و ثمربخشی علم مدیریت حوزه های آبخیز ، پرداخته شده است . همچنین سیاست های اجرایی مناسب ، از دیدگاه مهندسی آبراهه ها و مسیل ها ، برای برنامه ریزی و انجام هر چه بهتر مسئولیت های خطیر وزارت خانه ها و دستگاه های ذیربط در عرصه ها ی آبخیزداری و منابع طبیعی ، در جهت رسیدن به اهداف راهبردی حفاظت، بهره برداری و توسعه پایدار منابع زیستی، پیشنهاد شده است .

آب، آبخیزداری، آبراهه، حوزه ی آبخیز، مسیل