اسماعیل غنی زاده نیاری - دانش آموخ ه کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه پیام نور تهران

مسئله اصلی بافت قدیمی شهر اردبیل و در زمره ی آنها مجموعه تاریخی شیخ صففی الد ین اردبیلی از بین رفتن زندگی جمعی و حضور مردم در آنهاست. عناصر هویت بخش اج ماعی- همچون حس آسایش امنیت آرامش خودمانی بودن دنجیحس تعلق به مکان و همچنین امکان ایجاد تعاملات اجتماعی می توانند زمینه های حضور افراد را در بافت ها را فراهم آورند. به همین سبب در این پژوهش به صورت مجزاً به تحلیل تجربیات جهانی در زمینه باززنده سازی فضاهای شهری و نیز با استفاده از تکنیک سوات زمینه های تحلیل و بررسی احیای میدان عالی قاپو شهر اردبیل که اکنون با بازسازی و مرمت هایانجام شده تنها کالبدی بی روح در جوار مجموعه بقعه شیخ صفی می باشد تبیین شده است. میدانی کهن که در زمان های نه چندان دور هنوز نفس می کشید اما به خاطر برخی سهل انکاری ها بازسازی این میدان تاریخی هر چند دارای ابعاد واندازه کوچک به باد فراموشی سپرده شد تا به صورت ایجاد فلکه در جوار آن مورد استفاده قرارگیرد. این فرایندها موجب آن شد که دیگر مردم شهر میدانی با نام عالی قاپو را نشناسند و در توجیه شان همواره اشاره می کنند که همان چهار راه عالی قاپو منظورتان هست ؟ . هدف ما در این پژوهش بررسی و تحلیل میدان عالی قاپو با در نظر گرفتن نمونه هایی ا ز تجاربجهانی و در نهایت ارائه پیشنهاداتی به منظور دعوت مردم برای حضور در فضای شهری .ن ایج بدست آمده از این پژوهش نشان می دهد با ترکیب کاربری ها فعال و جذاب و همچنین ایجاد راسته هایی برای عابرین پیاده در مجاور میدان و همچنین اصلاح دسترسی و بخصوص پارکینگ می شود در زمانهای برگزاری مراسمات و جشنواره های فرهنگی حضور پر شور مردم از تمامی اقشار از خرد سالان تا پیرمردان همراه خانواده و یا بصورت انفرادی را مشاهده کرد. تا بدین سبب گامی باشد در ثبت دوباره میدان عالی قاپو در ذهن شهروندان

باززنده سازی – بافت تاریخی -میدان- اردبیل – عالی قاپو