بررسی نقش عناصر اقلیمی الگوهای بومی در معماری حال حاضر شهرستان قشم با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی. نمونه ی مورد بررسی: بادگیر

استفاده از تکنولوژی مدرن و تاسیسات مکانیکی در بناهای امروزی کرانه شمالی خلیج فارس، کوششی در جهت مقابله با عوامل اقلیمی نیز بوده است. اما در سده های گذشته که این تجهیزات وجود نداشته اند، معماران این منطقه می بایست با استفاده ازمصالح محلی و بکارگیری عناصر اقلیمی، با عوامل نامساعد طبیعت همزیستی ایجاد نموده و به نحوی شرایط آسایش در داخل ساختمان ها را فراهم می کردند. معماری بومی اقلیم گرم و مرطوب که بخش عمده ای از مناطق جنوبی ایران را به خود اختصاص داده، در طول زمان مورد بی توجهی قرار گرفته و بیشتر بافت های ارزشمند آن از بین رفته است. لذا مطالعه یتمهیدات بومی این نواحی می تواند ما را در دستیابی به اهداف عمده ی این پژوهش که صرفه جویی در مصرف انرژی، ایجاد آسایش حرارتی و اقلیمی، کاهش آلودگی های زیست محیطی و به حداقل رساندن هزینه تامین انرژی است یاری نماید. این مقالهبصورت کیفی و با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به بررسی نقش بادگیر به عنوان یکی از رایج ترین تمهیدات معماری بومی اقلیم گرم و مرطوب و بطور ویژه شهرستان قشم پرداخته است. نتایج این پژوهش، استفاده ی روزافزون از بادگیر، صرفا به شکل تزئینی و یا به عنوان عاملی هویت بخش، و همچنین جای خالی عملکرد این عنصر اقلیمی را بیش از پیش روشن می سازد.

Keywords:

آسایش حرارتی , اقلیم گرم و مرطوب , شهرستان قشم , معماری بومی