محمدموسی احمدوند - دانشجو: گروه مهندسی عمران، واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه، ایران گروه مهندسی عمران، واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد
مهرزاد تحملی رودسری - استادیار،گروه مهندسی عمران،واحد کرمانشاه،دانشگاه آزاد اسلامی،کرمانشاه، ایران

استفاده از سازه های فولادی، به جهت عوامل اقتصادی و سرعت و سهولت اجرا و تناسب آن با تراز فرهنگ ساخت و ساز کشور، رواج وسیعی در صنعت ساخت و ساز داشته است. از طرفی رفتار شکل پذیر و مقاومت بالای اینگونه سازه ها دربرابر زلزله، دیدگاه مهندسان سازه را به سمت خود سوق داده است. شکل I ستون های باکسی اغلب اوقات در نواحی با خطر زلزله بالا بکار می رود زیرا آنها دو تا مزیت اساسی نسبت به ستوندارند. اولا ستون باکسی می توانند طوری طراحی شوند که محور ضعیف قابل توجه نداشته باشند برای جلوگیری مشکلات در طراحی ستون گوشه در قاب های خمشی سازه ها، دوما مقاطع عرضی ستون های باکسی بسته اند، برای ساختن سختیشکل.با توجه به اهمیت رفتار اتصالات گیردار و آسیب پذیری این دسته از اتصالات I پیچشیان و مقاومت بیشتر از ستون هایدر این تحقیق به بررسی رفتار اتصالات گیردار بوسیله ی ورق فوقانی و تحتانی پرداخته شد که نتایج نشاندهنده رفتار مناسب این نوع اتصال در صورت انتخاب طول و ضخامت مناسب می باشد. نویسندگان به این نتیجه رسیدند که با افزایش ضخامتورقهای اتصال می توان رفتار اتصال را بهبود و از حداکثر ظرفیت باربری تیر استفاده کرد. افزایش طول ورقهای فوقانی و تحتانی می تواند منجر به انتقال مفصل پلاستیک به ناحیه ای دور تر از بر اتصال شود. اما بایستی توجه نمود که افزایش طول زیاد باعث افزایش دوران مورد نیاز در محل مفصل پلاستیک شده که منجر به خرابی جوش در انتهای اتصال خواهد شد. بجای استفاده از اتصال نوع یک می توان از اتصال نوع دو بدون کاهش ظرفیت باربری بهره برد.

اتصالات گیردار، ورق تحتانی، مفصل پلاستیک، ستون باکسی شکل